Queima das fitas

Op donderdagavond was het dan zover, de serenade, de officiële opening van de queima das fitas. Alle studenten van Coimbra trokken voor deze gelegenheid hun speciale kleren en cape aan. Toen we op het plein aankwamen was er al een massa volk. We waren met alle erasmus studenten van de residentie samen gegaan. Om middernacht startte de fadomuziek en vanaf dan was het blijkbaar ook de bedoeling dat we stil moesten zijn. Dit hadden we niet meteen door waardoor we al snel door enkele andere Portugese studenten werden gewaarschuwd. Je merkte meteen dat de Portugese deze avond heel serieus namen en helemaal mee waren in het verhaal. Ze gaven elkaar knuffels en al snel volgde er traantjes bij een groot deel van de studenten. Voor ons als buitenstaanders was het moeilijk te begrijpen wat zij voelde en wat het allemaal voor hen betekende.
Op zaterdag trokken we met de erasmussers naar een tapasbar, heel gezellig en lekker gegeten. Nadien zijn we dan naar het festival geweest. Gedurende de hele week was er elke avond een groot feest aan de overkant van de rivier. De Editors kwamen optreden, maar we waren een van de enige die de groep kenden. Blijkbaar zijn ze hier helemaal niet zo bekend als in België.
De dag nadien of ja enkele uurtjes later moesten we alweer opstaan voor de grote dag! De parade van de queima das fitas. We hadden er al zoveel van gehoord dat we amper konden wachten tot het begon. Toen we aankwamen in het centrum, zagen alle studenten er piekfijn uit. In alle restaurants zaten studenten met hun familie te eten. Blijkbaar is dit een echt familiefeest, de dag start met een uitgebreid middagmaal. Ook bij ons in de residentie konden de studenten komen eten met hun familie. Nadien volgde dan de parade, eigenlijk is het moeilijk te beschrijven hoe het eraan toe ging. Het was heel slecht weer, maar daar trokken de studenten zich niks van aan. Het was een groot feest met heel veel drank en gezang. Je kan het met niks vergelijken hier in België. Er zaten hele mooie wagens tussen, maar het was vooral de sfeer die ik nooit meer zal vergeten. Als ik de kans krijg kom ik zeker en vast opnieuw terug naar hier om alles opnieuw mee te maken. De parade startte om 15 uur en om 21 uur was ze nog steeds niet afgelopen.
Op maandag kreeg ik opnieuw bezoek van Jan. Ik ben hem gaan ophalen in de luchthaven van Porto. ’s Avonds zijn we gaan eten samen met Eline, haar vriend en enkele vrienden van haar vriend, Anse, Britt en de ouders van Britt. Nadien zijn we naar de queima’s getrokken, wat weer een groot feest was.
De rest van de dagen zijn we nog naar Serra de Estrela geweest, Obidos, Foz, Sao martinho en Nazaré.
De laatste maand is ingegaan, ik moet niet zo heel veel dagen meer op stage dus hopelijk valt het weer wat mee zodat we nog extra kunnen profiteren en ik toch een beetje bruin zie als ik terugkom!