Boa tarde

Boa tarde,
Hier ben ik alweer! Vorige week zondag ben ik samen met Eline en Anse naar het shopping centrum getrokken. Aangezien het die dag Pasen was, was het er zeer rustige. De ideale gelegenheid voor een dagje rustig shoppen. ’s Avonds zijn we samen met de ouders van Britt gaan eten. Daar heb ik dan voor het eerst bacalhau gegeten, dit is kabeljauw. Het is hier een echte specialiteit.
Op maandag ben ik samen met Anse, Britt en Britt haar ouders op zoek gegaan naar een zinkgat. Het zou in het nationaal park van serra da estrela liggen. Uiteindelijk hebben we het niet gevonden, maar we zijn wel op de hoogste berg van Portugal geweest. Op de top lag nog zo’n 2 meter sneeuw en er is zelfs een skipiste. Dit hadden we alleszins niet verwacht.
Op dinsdag hadden de ouders van Britt een verrassing voor ons. Zij hadden een hotel geboekt met spa, en we mochten er een dagje van genieten. Het was onze laatste vrije dag dus hebben we er uitgebreid van genoten.
Vanaf woensdag zijn we dan opnieuw gestart met onze stage. Nog steeds een zeer groot verschil met België, maar ik heb wel het idee dat ik me snel aanpas, al blijven ze mij elke dag nog verrassen. Het contact met de patiënten lukt nog niet. We hebben de voorbije week onze eerste Portugese les gehad, maar ik zal er nog veel kunnen gebruiken vrees ik. Verder als bom dia en obrigada kom ik nog niet. Wat me ook erg opvalt is het contact met de artsen. Ze zijn heel vriendelijk en willen mij vanalles leren en vertellen. De afstand die in België heerst is ver te zoeken hier.
Gisteren hadden we alle vier vrij en hebben we Porto bezocht samen met de zus en neef van Eline. Zij hadden een wandeling uitgeprint van het internet en die hebben we dan gevolgd. Tot we aan de bekende brug, Luis I-brug, kwamen. Daar hebben we ons op een terrasje gezet en iets gegeten. Nadien hebben we de brug dan overgestoken en daar konden we verschillende porto’s gaan proeven. Toen we nadien opnieuw buiten kwamen was het heel hard aan het regenen dus hebben we de kortste weg genomen om terug in het centrum te geraken.
Vandaag had ik de vroege en blijkbaar hebben ze de gewoonte om op zondag eten te bestellen om dit dan ’s middags met z’n allen op te eten. Samen met mijn mentor gingen we wachten aan de ingang van het ziekenhuis op de meneer die het eten zou bezorgen. We stonden daar helemaal niet alleen, bijna van elke afdelingen stonden enkele verpleegkundige te wachten op hun eten. Ondertussen hadden andere verpleegkundige de tafel gedekt, met een tafellaken enal! Ook de artsen aten mee en hadden zelfs flessen wijn bij. Hier mag dus alcohol worden gedronken tijdens hun shift.
Als alles goed gaat krijg ik volgende week bezoek van papa en Lotte, normaal vliegen ze van Brussel dus het is nog even afwachten of ze wel degelijk van daaruit kunnen vertrekken.
Adeus!